Özel Erişim – Blog Yazma – Web Tasarımı Yapımı – Web Tasarımı YouTube Videosu Yapımı – Web Sitesi Tasarlama Fiyatları
Özel Erişim
Özel üyelere yalnızca onları bildiren sınıf erişebilir. Bu, kapsüllemeyi sağlayan Java dilinin temel kurallarından biridir. Ama gerçekten öyle mi? Gerçekten her zaman uygulanıyor mu? “Pekala, bu adam bunun hakkında yazıyor, bu yüzden bir tür yasal boşluk olmalı” dediyseniz, haklısınız.
Java derleyicisi, özel üyelerin gizliliğini derleme zamanında zorlar. Bu nedenle, diğer sınıflar tarafından bir sınıfın özel yöntemlerine ve değişkenlerine statik referanslar olamaz. Ancak Java, örnek ve sınıf meta verilerini sorgulamayı ve çalışma zamanında alan ve yöntemlere erişmeyi sağlayan güçlü bir yansıtma mekanizmasına sahiptir.
Yansıma dinamik olduğu için derleme zamanı kontrolleri uygulanamaz. Bunun yerine Java çalışma zamanı, çağıran kodun belirli bir erişim türü için yeterli ayrıcalığa sahip olduğunu doğrulamak için varsa bir güvenlik yöneticisine güvenir. Güvenlik yöneticisi yeterli koruma sağlar çünkü yansıma API’sinin tüm işlevleri, mantıklarını yürütmeden önce ona yetki verir.
Bu korumayı baltalayan şey, güvenlik yöneticisinin genellikle ayarlanmamış olmasıdır. Varsayılan olarak, güvenlik yöneticisi ayarlanmamıştır ve kod açıkça bir varsayılan veya özel bir güvenlik yöneticisi yüklemedikçe çalışma zamanı erişim denetimi denetimleri etkin değildir. Bir güvenlik yöneticisi ayarlanmış olsa bile, genellikle yansıma API’sine erişime izin verecek şekilde genişletilebilen bir ilke dosyası aracılığıyla yapılandırılır.
BorderLayout sınıfına dikkatlice baktıysanız, zaten konum anahtarına dayalı olarak bir alt bileşen döndüren bir yöntemi olduğunu fark etmişsinizdir. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde getChild olarak adlandırılır ve aşağıdaki imzaya sahiptir.
Bu kulağa iyi bir haber gibi geliyor çünkü gerçekten kendi uygulamanızı yazmak zorunda değilsiniz. Sorun, yöntemin özel olarak bildirilmesi ve onu çağırmak için kullanabileceğiniz genel bir yöntem olmamasıdır. Mevcut JDK kodundan yararlanmak için, yansıma API’sini kullanarak BorderLayout.getChild() öğesini çağırmalısınız. Önceki bölümdekiyle aynı test yapısını kullanacağız. Ancak bu kez AwtHelper kullanmak yerine, test sınıfı kendi yardımcı işlevine yetki veriyor.
getChild() uygulaması, tekniğin özüdür. Yöntem nesnesini yansıma yoluyla alır ve ardından setAccessible(true) öğesini çağırır. Erişim denetimi denetimini bastırmak ve yöntem çağrısına izin vermek için true değeri ayarlanır. Yöntemin geri kalanı düz yansıma API kullanımıdır. covertjava.visibility.PrivateAccessTest’i çalıştırmak, önceki bölümde gördüğünüz çıktının aynısını üretir.
Bu endişe verici derecede kolaydı. Bir güvenlik yöneticisi System.setSecurityManager kullanılarak veya bir komut satırı aracılığıyla ayarlanırsa, çoğu uygulama sunucusu ve ara yazılım ürünü için durum böyledir, biraz daha çalışmamız gerekebilir. Djava.security.manager’ı java komut satırına geçirerek testimizi çalıştırırsak aşağıdaki istisnayı alırız.
Kodumuzun kurulu bir güvenlik yöneticisi ile çalışması için, beyan edilen üyelere yansıma yoluyla erişim izinleri vermeli ve erişim kontrollerini engellemeliyiz. Bunu, kod tabanımıza bu iki izni veren bir Java ilke dosyası ekleyerek yapıyoruz.
Son olarak, distrib\bin dizininde, ilke dosyamızı yüklemek için bir komut satırı parametresi (java.security.policy) ekleyen yeni bir test komut dosyası (private_access_test.bat) oluşturuyoruz.
Bir ilke dosyası zaten kuruluysa, hibe maddemizin buna eklenmesi gerekir. Java güvenlik dosyaları, Policy.url.n özniteliği kullanılarak ek ilke dosyalarının eklenmesine izin verir.
Yansıma API’sine dayanan teknik, paket ve korumalı üyelere erişmek için de kullanılabilir. Bu, yardımcı sınıfların üçüncü taraf paketlere eklenmesini gereksiz kılar. Yansıma API’sinin dezavantajı, çalışma zamanı bilgileriyle uğraşması gerektiğinden ve bir dizi güvenlik kontrolünden geçmesi gerekebileceğinden, herkesin bildiği gibi yavaş olmasıdır.
Hız bir sorun olduğunda, paket ve korumalı üyeler için yardımcı sınıflara güvenmek tercih edilir. Yine başka bir alternatif, bir örneği bir bayt dizisi akışına seri hale getirmek ve ardından üye değişkenlerin değerlerini elde etmek için akışı ayrıştırmaktır. Açıkçası, bu geçici alanlar için çalışmayan sıkıcı bir süreçtir.
Erişim izni verme
Uygulama izinleri tehlikeli mi
Uygulama izinleri açma
Dosyalara erişim izni verme Android
Uygulama izinlerini açamıyorum
Instagram depolama alanına erişim izni
Bu özelliği kullanmak için ayarlarda izin vermeniz gerekir
Uygulama izinleri Nedir
Uygulama Sınıflarını Değiştirme
Her Yolu Denediğimizde Başarısız Olduğumuzda Ne Yaparız?
Hemen hemen her geliştirici bir noktada başka biri tarafından geliştirilmiş bir kitaplık veya bileşen kullanmıştır. Bir noktada hemen hemen her geliştirici, bir yöntemi özel yapmaya ve onunla biraz mantıklı konuşmaya karar veren adamı bulmaya istekli olma noktasına kadar kitaplıktan bıkmıştır.
Çoğumuz o kadar ileri gitmezdik ama hayatımızı perişan eden şeyleri değiştirebilmek kesinlikle güzel olurdu. Kütüphaneler kötü insanlar tarafından yazılmıyor; sadece en parlak tasarımcılar bile diğer geliştiricilerin kodlarını kullanmak isteyebilecekleri tüm olası yolları öngöremiyorlar.
Elbette, sorunları barışçıl bir şekilde çözmek her zaman daha iyidir. Satıcının kodunu değiştirmesini sağlayabilirseniz veya bunu kendiniz yapacak durumdaysanız, kesinlikle yapın.
Ancak bu yazı dizisini okuyor olmanız gerçeği, gerçek hayatta geleneksel yaklaşımın her zaman işe yaramadığını kanıtlıyor. İşte burada işler ilginçleşiyor. Bunu söyledikten sonra, sınıfları değiştirmeye ve yama yapmaya ne zaman başvurmalısınız? Aşağıdakiler, bilgisayar korsanı yaklaşımı gerektiren durumlardan birkaçıdır:
. İhtiyacınız olan yeteneğe sahip bir üçüncü taraf kitaplığı kullanıyorsunuz, ancak bu kitap genel bir API aracılığıyla açıklanmıyor—Örneğin, JDK 1.4’e kadar Java Swing, JComponent dinleyicilerinin listesini almak için bir yöntem sağlamıyordu. Bileşen, dinleyicileri, kendisine genel erişimi olmayan, paket tarafından görülebilen bir değişkende depolardı, bu nedenle, bir bileşenin olay dinleyicileri olup olmadığını programlı olarak öğrenmenin bir yolu yoktu.
. Üçüncü taraf bir sınıf veya arayüz kullanıyorsunuz, ancak ortaya çıkan işlevsellik uygulamanız için yeterince esnek değil—API’de yapılacak basit bir değişiklik size günlerce çalışma kazandırabilir veya sorununuzun tek çözümü olabilir. Bu durumda kütüphanenin %99’undan memnunsunuz, ancak kalan %1’lik kısım kütüphaneyi etkin bir şekilde kullanmanızı engelliyor.
. Kullanmakta olduğunuz üründe veya API’de bir hata var ve satıcının bunu düzeltmesini bekleyemezsiniz; örneğin, JRun 3.0’da HP UX’te JVM sürüm algılamasında bir hata vardı. Java Runtime tarafından bildirilen sürüm dizisini ayrıştırırken, hatalı bir şekilde eski bir JDK sürümü altında çalıştığı sonucuna varır ve çalışmayı reddeder.
. Bir ürünle çok yakın bir entegrasyona ihtiyacınız var, ancak ürünün mimarisi gereksinimlerinizi karşılayacak kadar açık değil. Birçok çerçeve, arayüzleri uygulamadan ayırır. İşlevselliğe erişmek için dahili arabirimler kullanılır ve uygulamayı sağlamak için somut sınıflar başlatılır. Java çekirdek kitaplıkları, çoğunlukla sistem özellikleri aracılığıyla uygulama sınıflarının belirtilmesine izin verir.
Bu, uygulama sınıflarının sırasıyla java.awt.toolkit ve org.xml.sax.driver sistem özellikleri kullanılarak belirlenebildiği AWT Toolkit ve SAX ayrıştırıcı için geçerlidir. Özelleştirme olanağı sağlamayan bir kitaplık için farklı bir uygulama sınıfı sağlamanız gerekirse, bilgisayar korsanlığı gerekli olacaktır.
. Üçüncü taraf kodu kullanıyorsunuz, ancak beklenen işlevsellik çalışmıyor. Bunun, kodu doğru şekilde kullanmadığınızdan mı yoksa koddaki bir hatadan mı kaynaklandığından emin değilsiniz. Belgeler soruna atıfta bulunmuyor ve geçici bir çözümünüz yok. Üçüncü taraf koduna geçici olarak hata ayıklama izleri ve mesajları eklemek, sistemde neler olduğunu anlamanıza yardımcı olabilir.
. Düzeltilmesi gereken acil bir üretim sorununuz var. Ayrıca, yeni kodu üretim ortamına riskli bir şekilde yeniden dağıtmayı göze alamazsınız. Sorunun çözümü, yalnızca birkaç sınıfı etkileyen kodda küçük bir değişiklik gerektirir.
Web sitelerinizi, arama motorlarında en yukarı getirmek adına sizlere 3 adet paket öneriyoruz. Bu paketler sayesinde web siteleriniz aramalarda 1 yıl içerisinde en yukarıya tırmanacaktır.
1) Backlink Paketi 50 $ (Yıllık Ücret)
2) Hızlandırma Paketi 300 $ (Yıllık Ücret)
3) Kelime Yönlendirme Paketi 150 $ (Aylık Ücret)
